Mijn opa en oma scheelden vijftien jaar. Toen zij vanuit Den Haag in een verzorgingshuis gingen wonen was mijn oma 60 jaar. Mijn hele volwassen leven heb ik dat zo raar gevonden. Wie gaat er nu op zijn 60e in een verzorgingshuis wonen? Goed, mijn opa was toen 75 en in die tijd was dat best oud, maar 60? Dan wil je toch gewoon lekker in je eigen huis wonen met wat meer ruimte en onafhankelijkheid.
Het is zo gemakkelijk om ergens iets van te vinden of over iemand te oordelen. En probeer het maar eens om zuiver te observeren en dan een punt te zetten. Dat valt niet mee, maar je ontdekt wel dat er meer ruimte ontstaat. Voor jezelf en richting de anderen. En er gebeurt nog iets.
Iemand die me op dit gebied geïnspireerd heeft is Morrie. In het boek ‘Mijn dinsdagen met Morrie’ van Mitch Albom (echte aanrader), beschrijft Morrie dat hij wordt afgesneden op de snelweg. Je kunt je zijn reactie voorstellen, maar ik zal de woorden hier achterwege laten. In plaats van te vloeken bedacht hij dat deze man misschien problemen had in zijn werk of een dierbare was verloren en daarom misschien even niet oplette. Behalve ruimte komt er dan ook mildheid.
Nu, als ik terugdenk aan mijn opa en oma, realiseer ik me dat mijn oma zwaar reuma had, mijn opa niet meer zo stevig ter been was en dat ze dat huis ook hadden gekozen omdat het vlakbij mijn moeder in Doorn was. Ze hebben denk ik een hele weloverwogen keuze gemaakt. Ze zagen op tijd in dat hun situatie niet ideaal was, maar hebben die geaccepteerd en er het beste van gemaakt. Ik herinner me dat ze beiden altijd vrolijk en opgewekt waren en ik vond het heerlijk er te komen. Zij hebben mij onbewust een mooi voorbeeld gegeven het leven te nemen zoals het komt, er het beste van te maken en voluit te leven.
Als ik op het punt sta om snel een oordeel te vellen doe ik tegenwoordig het volgende:
- Eerst probeer ik er bewust van te worden wanneer en waarom ik het doe
- Ik probeer mijn oordeel in een observatie te veranderen
- Ik blijf nieuwsgierig naar mogelijke beweegredenen van mensen
- Ik sta stil bij hoe ik me anders ga voelen wanneer ik niet meteen oordeel en wat het me
brengt in het contact met anderen.
Hier de link naar het boek ‘Mijn dinsdagen met Morrie.’
