Oef, wat zie ik in mijn coachingsgesprekken en ook in mijn directe omgeving mensen vaak snel en hard oordelen over zichzelf. Niet dat ik mezelf daar nooit schuldig aan maak, natuurlijk wel. We zijn er goed in om vooral over onze eigen emoties te oordelen én we zijn veel strenger voor onszelf dan voor anderen. Opmerkelijk, toch?
Ben jij je bewust dat je vaak hele andere maatstaven hanteert voor anderen dan voor jezelf?
Voor anderen zijn we begripvol.
- Heb je griep, vooral goed uitzieken, hoor!
- Heb je een dierbare verloren, neem je tijd om te rouwen!
- Heb je teveel hooi op je vork, hoe kan ik je helpen om wat meer rust te krijgen?
En hoe praten we tegen onszelf?
- Geen tijd om ziek te zijn, gewoon even een paracetamolletje en dóór!
- Komop, ik moet vooral niet blijven hangen in mijn verdriet. Dat heeft nu wel lang genoeg geduurd.
- Ja het is veel werk, maar ik moet gewoon even doorzetten. Ik word er immers voor betaald.
Herkenbaar?
Helaas hebben we geen knopje dat we kunnen omdraaien om opeens aardiger te worden voor onszelf.
En toch kunnen we dit sneller veranderen dan we denken. Dat lukt door je gevoelens en ervaringen te benaderen vanuit zachtheid, mildheid en compassie. Meer zoals je naar een kind zou reageren. Voor een kind dat verdriet heeft, twijfelt of gefrustreerd is, daar neem je toch even tijd voor om te luisteren, het te troosten en goede raad te geven? Het werkt om dat ook zo naar jezelf te doen.
Of je kunt jezelf afvragen hoe je in bepaalde situaties op iemand anders zou reageren. Dan ontdek je vast dat je voor jezelf een hele andere reactie klaar hebt staan.
Stel een goede vriend loopt al langere tijd op zijn tenen in zijn werk en thuis heeft hij naast zijn gezin ook nog een zieke moeder. Hij begint fouten te maken op zijn werk, bij gebrek aan energie wordt hij minder sociaal en hij reageert vooral afhoudend als je het gesprek wilt aangaan. Wat doe je dan? Zeg je tegen hem dat het niet erg is dat hij zich niet meer kan ontspannen, dat hij gewoon moet volhouden, dat de situatie nu eenmaal is zoals die is? Ik vermoed dat je heel anders zou reageren toch?
Geen mens gaat zich beter voelen door zichzelf steeds heel hard en streng te benaderen. Wees daarom liever en meer begripvol naar jezelf. Dan kun je jezelf accepteren en er helemaal zijn, ook voor jezelf. Dan weet je daarna vast wel wat je nodig hebt en hoe je het beste verder kunt gaan.
